vandaag is de finissage voor all you can art.
vijf weken lang heb ik ‘kunstenaar’ gespeeld en het was heeeeeel leuk!
ik stopte mijn hart, ziel en 90% van mijn energie erin.
ik wil all you can art, all year round.
vandaag doet hotspot hutspot de catering voor de finissage.
sinds drie jaar ben ik daar ‘alles-kanstenaar’ en het is heeeeeel leuk!
ik stop mijn hart, ziel en 90% van mijn energie erin.
ik draai hotspot hutspot all year round.
zie je mijn probleem?
ik moet denken aan een scène van mijn favoriete film, waking life:
oh – grappig! ik wist de titel van deze scène niet…en de laatste tijd was ik niet al te tevreden met onze huisnaam – the house of décalage – toen we het hadden gekozen, wilden we iets met “contradiction” hebben. décalage paste…maar betekende ook “difference”, of “gap”…wat een andere nuance heeft dan “contradiction”…maar dat de title van deze scène “the gap/stories of progress” heet…
anyway, gisteren begon ik mijn dag met het schrijven van mijn mten verhaal. toen ging ik naar de kunsthal om de laatste dingen aan te passen in mijn installatie. na een paar uren ging in naar krootwijk om mise en place te doen voor de hapjes.
deze catering klus was precies wat ik nodig had om de transitie van all you can art naar hotspot hutspot te verwerken. ik begin wat rouw te voelen over hoe ik niet meer voltijd beeldend kunst ga maken. gekoppeld met de zin ik erin heb om mijn roedel weer te leiden…ik voel de intensiteit van existential angst maar zonder de ‘dread’ per se – het is niet negatief; een oplosbaar intens. en ik wil dat uiten. het is juist moeilijk om te uitdrukken wat ik wil uitdrukken in woorden. leuke inspiratie voor een beeldend kunstwerk…
maar helaas zijn er alleen 24 uren in een dag, en mijn hoofd zit de komende tijd al vol: vandaag: hapjes afmaken met mijn vrijwilligers, bizarre lopen, catering begeleiden, mijn werk aan vrienden laten zien, logistiek plannen, broodtrommels maken…want morgen om 7:30 gaan de eerste 450 broodtrommels de deur uit en we moeten in de middag weer 450 bezorgen voor dinsdag…
ik voel de noodzaak. meerdere noodzaken en ze trekken me verschillende kanten op. ik weet dat dit soort dingen altijd goed komen – uiteindelijk ga ik een equilibrium bereiken waar mijn passies in balans met elkaar zijn. maar ik ben pip en pip is ongeduldig en
arrrrrrgh. gewoon aaaarrrrrggghh!
maar goed – focus on the task at hand, pip. voor nu is dat de hapjes – that midpoint between landing from all you can art and taking off with boterhamsters.
dit eten we vandaag:
